Mijn naam is Marian en ik woon al mijn hele leven in het prachtige dorp Beekbergen op de Veluwe.
Ik ben getrouwd en heb 2 kinderen.
Mijn verhaal…..
Op mijn 21e raakte ik voor de 1e keer burn-out, allerlei factoren hadden er voor gezorgd dat ik niet meer door kon op de manier zoals ik altijd gedaan had. “Op je 21e Burn-out, jeetje dame en je hebt nog niet echt iets van de wereld gezien”, dat was de reactie die ik bij de huisarts kreeg. Niet alleen de huisarts, maar ook mijn omgeving snapte er niks van. Mijn vrienden vonden het raar, dat ik niet meer mee kon naar de kroeg of discotheek, waardoor ik er een aantal kwijt raakte. Door de huisarts werd een antidepressiva voorgeschreven en ik kon 2x in de maand langskomen voor een gesprekje. Doordat mijn burn-out niet erkend werd, ik niet de hulp gekregen heb die ik nodig had, ben ik in standje overlevingsmodus gaan staan. Dit heb ik bijna 20 jaar volgehouden.
Tot een aantal jaar geleden het niet langer kon, te lang had ik te veel gedragen en niet goed naar mijn lichaam geluisterd.
Ik was op emotioneel en fysiek vlak totaal uitgeput. Boos was ik op mezelf, gefrustreerd op waarom ik niet meer kon doen wat ik altijd gedaan had. Er volgde een ziek melding op het werk. Mijn manager vond het echter belangrijk dat ik het contact zou behouden met het werk. Zijn idee was goed bedoeld, maar door zijn opmerking en wekelijkse telefoontjes voelde ik me opgejaagd en ben ik te snel weer aan het werk gegaan. Ik was er een ster in geworden om niet te luisteren naar mijn lichaam en over alle grenzen heen te gaan. Op het moment dat ik zelf dacht er weer te zijn, kreeg ik COVID. Ik ben er goed ziek van geweest en ik werd ook niet beter. Voordat het corona virus uit mijn lichaam was heb ik 3 maanden koorts gehad en kon ik echt niks. Ik werd volledig teruggeworpen op mezelf. Ik kreeg te horen dat het Post-COVID was en moest vanaf 0 weer beginnen.
Een revalidatie traject, Ergotherapie, longarts, KNO-arts, alles werd erbij gehaald om te zorgen dat ik weer langzaam de oude Marian zou worden. Maar ik stagneerde, bleef mijn grenzen opzoeken en deze zelfs overgaan. Tot ik een artikel las op internet, dit opende mijn ogen. Wilde ik wel terug naar de oude Marian, was het geen tijd om al het oude los te laten? Ik begon te accepteren dat ik Post-COVID had, het te waarderen dat ik de kans had gekregen om uit de ratrace van het leven te stappen en aan mezelf te mogen werken.
Door deze acceptatie verschoof alles in mezelf en was er ruimte om o.a. mijn perfectionisme en faalangst aan te gaan. Marian 2.0 was wie ik aan het worden was. Ik wilde niet meer terug naar hoe het was, maar zag kansen om de regie van mijn leven weer in eigen handen te nemen.
Nu, iets meer dan 2 jaar nadat ik Long-covid kreeg, is het me dan eindelijk gelukt om echt voor mezelf te kiezen.
Ik heb mijn opleiding tot burn-out coach af kunnen ronden, mezelf onwijs goed leren kennen en een eigen praktijk op gezet. Het werk dat ik deed kon niet meer, dat paste niet meer bij Marian 2.0. Ik ben trots op mezelf dat ik zover gekomen ben en ondertussen mijn levensdoel gevonden heb.
In november 2023 ben ik gestart met een opleiding tot leefstijl coaching.
Door deze studie en kennis te koppelen aan de burn-out coaching, kan ik nog meer mensen begeleiden in de toekomst!!
Nu sta ik klaar om jou te begeleiden in je zoektocht naar balans en je levensdoel.
Bel of mail je me? Want ook jij hoeft dit niet alleen te doen!
Liefs,
Marian